2010/01/24

NEspA kaj NEL estas kontentaj pri EKKo

Mi estis feliĉa ke mi estis ĉe NEspA kunveno heieraŭ (2010-01-23). Mi eble iris tien post unu monato. Mi tiom multe okupiĝis prk EKKaj aferoj.
Laŭ mia opinio, hieraŭ devis esti estrara kunveno de NEspA ĉar verŝajne ne okazis tio dum lasta sabato ĉar la prezidanto kaj ĝenerala sekretario ne estis en Katmando tiam.
Kiam mi antingis al NEspA Oficejo, mi vidis kvar amikojn: Philim, Hareram kaj liaj du lernontojn. Poste venis Navin Subedi, Poshraj kaj Narendra. Ni iomete babilis pri politico kpt kaj venis Bharat eble je la 1.00. Mi do ĝois. Fakte mi ĉeestis en la kunveno car mi aŭdis ke Bharat forte kritikis fondiĝon de EKKo kaj eĉ malpermesis NEspAnojn pri partopreno en la EKKo-Kunveno dum lasta sabato. Mi poste renkontis al Navin Lal.
Tion mi ne povis kompreni. Bharat mem estas sekretario de "Nepala Esperanto-Lernejo" (NEL) kaj li opinias ke oni ne rajtas malfermi alian E-klubon (krom li mem). Simile, Subas, kiu venis al EKKo-Kunveno kaj forte kritikis kontraŭ la klubo fakte estas la prezidanto de NEL! Laŭ informo dissendita de Bharat, NEL estas sendependa organizo sed kunlaboros kun NEspA/ NEJO/KAEM/
UEA/TEJO/ILEI kaj aliaj internaciaj organizoj laŭeble. Eĉ S-ro Hori Jasuo estas konsilanto de NEL. Do?
Bone, Bharat venis kaj krokodilado daŭris dum duonhoro. Sed li tute ne demandis al mi ion ajn pri la EKKo kaj ĝia kunveno. Tio signifas ke nun li estas kontenta pri la fongiĝo de EKKo kaj certa ke ĝia fondiĝo neniel malheplas al la asocio.
Jes ĵaŭde mi telefonis al Bharat kaj iomete babilis. Eĉ tiam li ne diris ion ajn kontraŭ EKKo. Eble tiuj mensogis kiuj diris al mi ke Bharat estas malkontenta.
Estas tia kutimo ke neniu en Nepalo rajtas fari ion ajn kontraŭ lia konsento. Oni eĉ ne rajtas esti prezidanto de NEspA se li ne konsentas. Tiel okazis al mi kiam mi venis je balotado por la pozicio de NEspA prezidanto en novembro 2006.
Nun mi multe esperas ke EKKo kaj NEapA kunlaboros kaj disvastigos la movadon en Nepalo. Ni esperu ke tio estas la fino de la problemo de NEspA kaj oni ĉiujn gesamideanojn akceptos en estoteco kun malferma koro.

2010/01/20

EKKo-Kunveno 2010

Estis nia granda revo okazigi kunvenon por la tuta aro de geesperantistoj de Nepalo. Ekde fondiĝo de Esperanto-Klubo de Katmando (EKKo), ni revis pri tio. Ni volis vidi kiom granda estas nia verda societo en Katmando. Ni volis sidigi tiujn kiuj lernis Esperanton de Tibor Sikelj (antaŭ 50 jaroj) kaj tiuj kiuj lernis ĝin nur antaŭ kvar monatoj ĉe la sama tablo.


PREPARADO

Unue ni kolektis monon, el niaj propraj poŝoj; ni ne volis peti donacojn al eksterklubanoj por tio. Unue ni kalkulis pri la estontaj gastoj. Ni havis nomojn kaj retadresojn aŭ telefonnumerojn de ĉirkaŭ 60 homoj kaj ni esperis ke ni povos kolekti almenaŭ 50 homojn. Bonege. Estis sezono de geediziĝceremonio kaj do estis malfacila trovi lokon. Finfine ni trovis kunvenejon kiu nomiĝas "Green Party Palace", ĉe Jamal, je la centro de Katmando. Estis luksa kaj do multe kosta, laŭ nia nivelo. Teman plaĉis al ni ĉar ĝi portins la verdan nomon.

Unue ni intencis regali niajn per tagmanĝo kaj poste ni decidis ke ni nur donos al ili teon kaj kukaĵojn ĉifoje. Jen, ni printigis unu grandan afiŝon por pendi tra la strato kaj du grandajn afiŝojn por meti en la kunveno-halo. Kaj ni ankaŭ printigis 100 invitkartojn. Ni iomete volis oficialigi la eventon. Tio ne estis kutima en nepala estoso kie oni devas partopreni eĉ en naciaj kongresoj de NEspA laŭ mallongaj retmesaĝoj senditaj nur antaŭ tri tagoj de la evento. Ni skribis nomojn de pli ol 50 homoj kaj komencis disdoni ilin.

Unue, ni planis viziti al la NEspA Oficejo kaj peti nomliston kaj adreson de NEspAnoj. Estis planita viziti tien la sabaton antaŭan kaj vizitonte ni sciis ke tio ne eblos ĉar dum tiu tago, okazos edziniĝfesto de Miranda kaj ĉiuj NEspAnoj anstataŭe iris al la templo. Ni donis invitkartojn al kelkaj ĉe la templo. Mi finfine trovis Baraton kiu promesis ke li venos al la asocio la lundon por helpi per tio. Sed li poste diris ke li ne povos tion fari ĉar li devis lasi Katmandon (tiom urge!). Do, per la informon mi kolektis por mia hejmpaĝo (www.razeno.net), mi telefonadis al ĉiuj kaj petis ĝustan hejmo-adreson. Multaj estis nur nomoj, kelkaj troviĝis sed diris ke ili ne havas intereson pri Esperanto, kelkaj jam vivas en aliaj landoj. Kaj nur kelkaj homoj diris kie ili ekzakte povas troviĝi. Do, ni kuris al iliaj hejmoj, oficejoj. Kelkaj homoj laboris kune kaj do estis facila lasi la katrojn tie. Ekzemple, mi trovis ke kvin homoj laboris kun Indu en Nepal Rashtra Bank. Ni iris tien sed povis renkonti nur al ŝi. Ŝi diris ke ŝi mem donos la katrojn kaj poste diris ke ŝi ne povos veni ĉar ŝi anakaŭ lasos Katmandon.

Okazis tiel. Cetere, nia intereso estis venigi malnovajn geesperantistojn kiuj lernis el Tibor aŭ Simo, laŭ mi estis "veteranojn". Ni sukcesi kontakti al Shree, Baikuntha, Nutananda, Triratna. Intertempe ni aŭdis pri Universala Asocio pri Frateco, kiu celas disvastigi Esperanton tutmende. Estis Uday Mojan kiu zorgas pri nepalaj aferoj.

Poste ni dissendis invitkarton per retleteroj al ĉiuj kiuj havis retadreson, estis ĉirkaŭ 50. Samtempe ni anoncis pri nia evento en "Facebook" kaj Monda Kalendaro. Kelkaj jam promesis el Facebook. Pradip Manandhar el Usono deziris sukceson. Samtempe venis retmesaĝoj el diversaj landoj. Estis Ursula el Germanio, Joakimo el Pollando, Jan el Ĉeĥio ka. Salla el Finlando eĉ sendis bondezirojn per teksto de portebla telefono.

GASTOJ

Post tiom multe da preparado venis ĉirkaŭ 34 gesamideanoj de Nepalo. Mi opinias ke tio estas granda kolekto de geesperantistoj, kie okazas Zamenhoftago kun ses amikoj.
Estis Baikuntha, Triratna kaj Nutanananda el malnova flanko. Estis Narendra kaj Nabin Lal el estraro de NEspA. Ankaŭ estis Subas, Hareram, Nara Bahadur, Tulsi kaj aliaj. Ankaŭ estis Prakash, el Klubo Esperantista de patan, kiun mi fondis en 1993. Mi estis precipe feliĉa kiam mi vidis ke Dipendra venis! Li estis unu el tiuj kun kiuj mi laboris por fondi NEapA-on en 1990. Ni kune laboris por eldoni nian organon "Montejo". Li plustudis en Usono eble en 1996. Li venis en Katmando nur antaŭ tri semajnoj kaj reflugos tien venontan semajnon. Simile venis Asta kun kiu mi laboris tiam.

KUNVENO
Ni matene iris la la kuvenejo, purigis ĝin, aranĝis 50 seĝojn, podiomon por kvin personoj. Pendis du afiŝojn, ekpoziicis fotojn pri nia agado, ekpoziciis Esperanto librojn kaj insignojn el mia kolekto. Kankaŭ metis mian libron "Vojaĝo al Muktinath" por vendi. Starigis apartajn tablojn por aliĝo kaj teumo.

Anil Ratna Tuladhar, la EKKo-prezidanto, estis la kunvenestro. Baikuntha, Nutananada kaj Triratna estis sidigitaj; Shree ne povis veni pro familia festo.

La gastoj sidiĝis kaj prezidanto bonvenigis la gastojn kaj rakontis iomete pri la klubo. Poste mi klarigis pri la kurso, kursofina programo, pri la fondiĝo de la klubo, ĝia santendaro, niaj Esperanto-vojaĝoj kaj, partorepreno en NEspA. Mi ankaŭ klarigis pri niaj estontaj programoj.

Poste S-ro Baikuntha Man Maskey malkovris la organon de la klubo "Katmando". la 8-paĝa organo nun havas informojn pri gixaj diversaj agadoj, verkitaj de la klubanoj. Mi redaktis ĝin. Ĝi estos eldonita kvarfoje en jaro kaj dissendita al diversaj landaj alsocioj kaj aliaj organizaĵoj. Samtempe ĝin oni povas akiri pre reto.

Ni petis al ĉiuj verki mallongajn rakontojn ktp por la organo kaj precipe atentigis la malnovajn samideanojn partopreni je verkado.
Ni poste petis al ĉiuj liebere doni iliajn opiniojn pri iliaj spertoj je Esperanto, la klubo kaj Esperanto-movado en Nepalo. Homoj ne montris intereson kaj mi mem vokis unu post la alia. Unue mi petis al vic-prezidanto de NEspA S-ro Narendra Raj Bhattarai, eksprezidanto de NEspA Subas Gautam, amiko de Nepala Esperanto-movado Philip Pierce kaj fondintoj de NEspA : Dipendra Kumar Piya kaj Asta Bahadur Shakya. S-ro Uday Mohan Shrestha portis la gratulmesagxon de Universala Asocio de Frateco kaj deziris kunlabori kun la klubo por disvastigo de Esperanto.
Dume ni disdonis al partoprenantoj informilon pri Esperanto, la organon "Katmando" kaj belan ŝlosilringon kun la emblembo de EKKo.

KRITIKO
En lia vico, Subas, subite parolis akre kaj diris ke oni devas ne malfermi novajn Esperanto-klubojn. Li precipe ne volis toleri ĉar EKKo havis nur Nevarojn (la indiĝenoj de Katmando-valo) kiel membroj. Li rekte diris ke ni kolektis nur nevarojn por fari la klubon. Li eĉ akuzis ke ni agas por konstrui propran nevaran ŝtaton en Katmando!

Mi ne volis koleri ĉar mi estis gastiganto sed devis respondi ke la vero ne estis tiel. Mi memorigis lin ke la kurso okazis post libera anonco en famaj ĵurnaloj kaj tiuj ĉiuj estis en la klubo kiuj lernis. Poste mi diris ke ne estas malbona afero ke oni malfermas novajn klubojn por disvastigi Esperanton. Mi memorigis lin ke ĉiuj EKKanoj jam etas membroj de NEspA kaj ĉiam partoprenos programojn de NEspA. Estis ironie ke li estas la persono kiu fondis novan organizon "Nepala Esepranto-Lernejo" antaŭ tri jaroj. Tamen mi ne volis paroli pri tio dum la programo.
Tuj poste, Navin Lal ankaŭ diris ke oni ne devas pensi tiel kaj aliaj homoj ne devas kompreni la aferon tiel ĉar li volis miskomprenigi homojn pri la fondiĝo de la klubo.
Poste venis Philip kiu diris ke ni esperantistoj ne devas havi samajn opiniojn en la tuta mondo. Li diris, "Ni estas samideanoj sed ne samopinianoj. Do, tiaj diferencoj restas kaj tio ne gravas se ni ĉiu havas saman celon".
Narendra Bhattarai ankaŭ deziris ke oni devas esti certa pri la pozicio de la asocio kaj la klubo kaj diris ke la du organizaĵoj devas kunlabori.

PROFITO

Kio estas la profito de la oranizado? Ni povis vidi kiuj estas kiom serioza pri Esperanto. Nun mi komprenis ke plej multe da homoj kiuj montras iliajn vizaĝojn dum jara kunveno, unu foje en jaro, fakte ne amas Esperanton. Ili nur serĉas profiton el nia riĉa asocio. Kaj ili ne ĉiam aranĝas tempon por Esperanto-aranĝoj. Mi komprenas ke ne ĉiam ĉiuj havas tempon sed eĉ tiuj ne venis kiujn ni vizitis ĉe iliaj hejmoj aŭ oficejoj kaj promesis veni. Ne estis malfacile por mi kompreni ke fakte iu odernis or malpermesis homojn viziti al la EKKo-Kunveno. Aŭ, homoj ne kutime iras al tiaj kunvenoj se tie la oragnizantoj ne promesas doni bongustan aŭ luksan manĝaĵon. Mi memoras nur ses NEspAnoj venis dum al Zamenhoftago kaj mi aŭdis ke estis sufiĉe multe da "gesamideanoj" dum la edziĝfesto de Miranda (mi ne iris ĉar mi ne estis invitita dum tiu festo).
Nun mi estas certa kiun mi devas pensi kiel reagi kiam NEspA invitas min (aŭ invitus).

2010/01/19

2010/01/11

2010/01/09

Gratulon Miranda!!!!!!!!!!


Okazis interese hodiaŭ. Mi havis planon viziti al NEspA oficejo kun EKKanoj. Fakte ni estis vizitonta al la NEspA oficejo por renkonti la estraranojn por disdoni invitleterojn pri la EKKo-Kunveno 2010, okazonta la 16an de januraro.
Mi telefonis al Poshraj kaj demandis je kioma horo estos li tie. Kaj venis surprizo al mi. Li diris ke estis geedziĝceremonio de Miranda hodiaŭ kaĵ ĉiuj estas ĉe la templo de Bhadrakali!!!

Li hazarde diris ke mi povas ankaŭ veni. Mi iom hezitis ĉar ne etas nia kutimo viziti al tiaj programoj seninvitite kaj mi ne estis unu el tiuj invititoj. Do? Estas manĝentile sed mi pretigis min viziti al la templo de Bhadrakali por rigardi tiun ĝojon. Mi ja deziris gratuli al Miranda. Do, mi petis al Anil kaj Navindra akompani min kaj ankaŭ igis Navindra peti al Sharmila ke ŝi ankaŭ venu. Ja estis granda okazo ĉeesti dum la nepalstila edziĝceremonio okazonta inter nepalano kaj eksteranda esperantistino. Mi vidas ke tio ests nova dimensio de esperanto-historio de Nepalo. Do, vidu kiel helpis Esperanto ŝin por paŝi preter la muroj de raso, nacieco, religio. Tio vere estis geedziĝo inter homoj kaj homo; pli precize, koro kaj koro. Mi de mia koro deziras al ili senfinan amon kaj sukcesan kunvovon.

Mi ĝojis ke ankaŭ frato de Miranda parolis Esperanton.

Kiam mi eniris Poshraj eliris (li havis alian gravan programon). Apud la templo mi vidis kelkajn gesperantistojn kaj meze staris mirinda Miranda, en tradicia nepala vestaĵo de edziniĝontoj : tute ruĝa - de kapo ĝis piedo, en bela sario. Bele aspektis hieno sur ŝiaj manoj. Ho!!! Ĉu estis vere ŝi?

Mi gratulis ŝin. Mi vidis Philip, Mukunda Chhetri, Kanchan, Subhas, Hareram, Narendra kaj filinoj de Poshraj kiuj venis por gratuli tie. Dank' al mia telefonvoko al Poshraj, mi sciis pri tiu grava historia evento. Poste venis Parasar. Ni disdonis invitleterojn pri EKKo-Kunveno al ili ĉiuj.

Iom mi rigardis kiam Miranda kaj ŝia edziĝonto sidis apude antaŭ la diino Bhadrakali kaj kune preĝis kaj revenis.. Survoje, mi trovis Bharaton. Mi petis lian helpon trovi nomojn kaj adresojn de esperantistojn el la kajeroj en la NEspA oficejo. Li ĝuste diris ke multaj homoj lernis ĝin kaj poste forlasis. Li diris ke li mem jam instruis al 1,000 aŭ 2,000 da homoj. Kaj ni donis la invitleteron ankaŭ al li.

Ni poste iris al la oficejo de Anil (kio jam fariĝis oficejo de EKKo) kaj telefonis al membrojn de NEspA. Tre bedaŭrinde multaj el la telefonnumeroj ne estis ĝustaj.

Intertempe mi havis informon ke Nguyen Hoang Yen estis elektita kiel prezidantino de Vjetnamio Esperanto Junulara Organizo. Gratulon!!!

2010/01/05

Forpasis patro de Sharmila kaj Niru


Kun bedauxro mi hodiaux anoncas ke S-ro Prithi Narayan Manandhar, patro de du el miaj lernantoj Sharmaila Manandhar kaj Niru Manandhar, porpasis antaux 13 tagoj.

Mi kondolencas kun sxiaj familianoj kaj pregxas ke li restu en paco. Mi multe esperas ke li, ie ajn li estas nun, donos dauxran kuragxon al liaj du bonkoraj filinoj energion por plu labori por la internacia lingvo.