=
Vendrede (2010.09.03) ni atingis al la hotelo. Ni kune iris al iu proksmia restoracio. Ni mendis frititajn terpomojn, pizzojn kaj supon. Knaboj ĝoje manĝis la terpomojn. Pizzoj estis ordinaraj nepalstilaj;ni ne povis multe manĝi ĉar estis tro grasa por mi. Ili diris ke la pizzoj ne havis vere italan guston.
=
Sabate (2010.09.04) mi iris al la hotelo, renkontis al Elena, Walter kaj Ganesh, kaj kune iris la asocio. Hodiaŭ estis la tago de prelego de Elena.Bharat jam invitis al ĉirkaŭ 30 homoj kaj ni esperis ke almenaŭ estos pli ol 20 homoj.
Estis Bharat en la ĉambro. Ni ateinds aliajn aŭskutantojn. Venis Narendra, Poshraj, Indu, Subhas kaj Lila. Post la fino alvenis Bishwa kaj Mukanda Chhetri.
Elena feliĉe, facile kaj interese klarigis pri Katolika religio. Ŝi antaŭe timis pri ŝia "malbona" Esperanto. Sed ni trovis ke ŝia Esperanto estis pli bona ol nia.Poste aŭskultantoj demandis pri diversaj aferoj.
Ŝi montris feliĉon ke ni nepalanoj parolas Esperanton dum kunvenoj. Ni diris ke tio okazas kiam eksterlandanoj venas. Alikaze, ni tre ŝatas krokodili.
Samtempe, ŝi ankaŭ remarkis ke venis nur unu virino en la asocia prelego. Indu diris ke virinoj havas multe da laboro en hejmo kaj Narendra aldonis ke multaj virinoj jam vojaĝis al multaj aliaj landoj.
Jen la fino, mi aĉetis trinkaĵon kaj disdonis al la ĉeestantoj. Ili klarigis ke ili denove ne povos flugi tiom frue ĉar aviadiloj estas planaj ĝis la 18a.
Ni decidis ke ni manĝos kun ili ĉe Thakali Bhanchha Ghar en Thamelo.
De tie, ni iris al la hotelo kaj ni kune veturis al mia hejmo. Ganesh kaj Jibitesh etis feliĉas renkontiĝi denove. Ili brue ludis. Dume, ni ĝoje parolis pri multaj aferoj. Mi klarigis pri tikao, Hinduismo, sanĝoj en Budhismo ktp. Diskutante ni trinketis.
Mi montris al ili filmetoj pri Tamangoj kaj Mejzi.
Poste ni manĝis "momo"n. Estas tre fama manĝaĵo en Katmando. Mi ĝojis ke tio plaĉis al Ganesh kaj liaj gepatroj.
Poste mi iris kun ili al la hotelo kaj revenis per mia motrobiciklo.
=
Lunde (2010.09.06) ni kunmanĝis kuin Elena kaj ŝia familio. Mi atingis al la hotelo kaj kune piediris ĝis la Asocio. Estis Bharat, Narendra, Poshraj, Nabinlal, Navaraj, kaj Indu. Poste venis Mukunda Pathik.
Bharat denove enkondukis nin ĉiujn al la gastoj. Babileto daŭris mallonge.
Ni poste iris al Bamboo restoracio. Antaŭ ol komenco de manĝado, Mukunda forlasis nin. Ni en nia vico babiladis, parte krokodilis. Poshraj iomete rakontis pri Pluzek al mi.
Venis nepalstila manĝaĵo. EStis pli da pladoj ol vera manĝaĵo. Do, la tablo estis plenplena. Dum manĝado, ni estis preskaŭ silenta.
Ho! multege plluvis post nia manĝado. Ni nek sidi en la teraso do de restoracio nek povis lasi en la pluvo. Mi persone ne havis eĉ pluv-mantelon kaj per motorbiciklo mi devis denove rajdi tra ĉirkaŭ 5 kilometroj. Kaj, dum pluvado, stratoj de Katmando iĝas same kiel riveroj kaj plenplenaj truoj sur la strato estas danĝeraj. Elena kaj ŝia familio decidis iel reiri al la hotelo ĉar Ganes dorememis. Do, ni babiladis dum pli ol du horoj. Jam pasis pli ol unu jaro NEspAanoj babilis tiom longe. Mi atente observis ĉiujn sed neniu parolis pri Esperanto-movado.
Post la 11a nokte, ni decidis iel reiri al hejmo. Ni malsuprenis kaj trovis taksion kiu malfacile pretiĝis kunporti nin al niaj hejmoj.
Demanĉe (2010.09.07) mi denove devis iri al la hotelo ĉar mia motorbiciklo restis tie. Mi havis ŝancon triki teon kun Elena kaj la familio. Ili denove volis inviti in por kunmanĝi. Do ni decidis ke ni manĝos merkrede.
Merkrede (2010.09.08), mi atingis al ilia hotelo kun la familio. Ni piediris ĝis la itala restoracio en Thamel. Estis nepre bongustaj manĝaĵoj. Vere itala, ŝi diris.
Ili forflugis al Italio la ĵaude (2010.09.09). Mi promesis viziti ilin al la hotelo. Sed kia domaĝe! Mi forgesis pro mia okupiteco, kaj kiam Elena telefonis min vespere, mi tre bedaŭris ke mi ne povis renkonti ŝin je la lasta momento de ŝia restado en Nepalo. Mi tamen kredas ke mia korespondo kun ili daŭros, pere de lernu aŭ niaj privataj retadresoj.
No comments:
Post a Comment