2008/02/24

Kiom sindependa Nepalo estas?

Estas tiel malfacila vivi sendepende por malgrandaj landoj kiuj kuŝas apud grandaj landoj.

De centoj da jaroj, politiko de Nepalo estas direktita rekte aŭ malrekte de regantaj politikistoj de Barato. Nur infanoj kantas en lernejoj ke Nepalo neniam estis kolonio de Brita Imperiestro, sed ju pli oni kreskas, des pli li aŭ ŝi komprenas ke sia lando neniel estas sendependa.

De kiam la reĝo perdis sian maldemokratian povon (kiun li akiris per puĉo) antaŭ 21 monatoj, la nombro de protestantoj kreskadis. Nun pli ol 10 partioj kaj grupoj kontraŭas la registaron kun aro da demandoj. Kelkaj el ili eĉ estas kunarmilaj kaj ili mortigas unu aŭ du personoj ĉiuj semane. Armiloj fariĝas oftaj kaj malkaraj en vilaĝoj.

Inter aliaj, la grupo de Taraianoj (la anoj de suda evenaĵo) nun demandas ke ili havu sian propran ŝtaton kiu ligas la tuta Tarai regiono (la tuta landimaj zonoj apud Barato). Tio signifas ke la malgrandaj etnoj kiuj atendas federalan respublikon devas denove toleri la rego de altkastanoj, same kiel okazis antaŭ 230 jaroj, dank' al la "uniĝo de Nepalo" de reĝo Prithi Narayan Shah. Aliflanke, tio helpos Baraton kontroli nepalon kiam ili havos pupo-estron de tiu ŝtato.
s
Tre koincidente, la registaro malsukcesis kunporti gravajn varojn kiel benzino, elektro, gaso por kuiri. Ni devas suferi mallumon dumo 8 horoj ĉiu tage. Ne troviĝas busoj kaj taksioj en stratoj ktp ktp. Sed la registaro, nun ĝuas same kiel la roma emperiestro.

Do, oni povas imagi ke estas granda forto kontraŭ nepala stabliĝo. Kiam ni ne sukcesis trovi rilaton inter la anarkio kaj la reĝo, ni nun subite trovis rilaton inter la anarkio kaj Barato.

De longa tempo, multaj homoj kredis ke la malpaco en la suda parto de NEpalo estis "subtenita" de malaperonta reĝo. Kaj nun oni trovis la ŝlosilon.

Kiam ajn okazas krizo en Nepalo, venas aro da politikistoj el Bharato kaj daŭras sekretaj kunvenoj. Kaj post ilia reveno, la problemoj drakatike finiĝas. Kaj nun, la sekreto malfermiĝis. Kiam la multaj politikaj partioj montris mankontenton kiam la UN volis mezstari en nepala paciiĝo, multaj homoj ricevis ŝokon kiam ili subite aŭdis ke la politikaj partioj kaj anoj de Tarai partioj kunsidis en la Bharata ambasadorejo! Kial? Ĉu ne troviĝis unu ĉambro en tiom granda lando ke ili devis esti en ĉambro de la Bharata ambasadorejo?

Tio pruvis ke Bharato havas tro da intereso pri nepalaj internaj aferoj kaj ĝi nur volas esti en la mezo de problemoj. Do, la ambasadorejo volas tiel agi ke neniu evitu lin. Do, jen estas nia 'sendependa' Nepalo.

Nun oni aperaŭ esperas ke vere okazos la elekto de Konstitucia Asemblo en aprilo 10. Anstataŭ, mi aŭdis ke okazos "granda sanĝo" baldaŭ. Ni vidu.



________________________________________________
Message sent using UebiMiau 2.7.9

2008/02/11

Unu jaro de mia prezidado

Jam pasis unu jaro. Fakte pli ol tio. Kiam pasis unu jaro, mi pensis ke mi rakontu pri mia unu jara sperto kiel elektita prezidanto de nia landa asocio de Nepala Esperanto-Ascio (NEspA). Venis al mi informo pri la sekreta kongreso. Mi lasis ĝin pasi kaj informo pri Apsana ĝenis min. Jen mi havas tempon por skribi kiel ĝi pasiĝis.

Estis hazarda okazo ke mi iĝis prezidanto la 11an de novembro 2006. Mi mem ne havis intencon prezidi gxin sed mi devis levi mian manon por kandidato kiam mi ne vidis alia persono kiu staru kontraŭ la eks prezidanto. Mi malsukcesis igi s-ron Sri Prasad Shrestha prezidi. Mi kredas le li meritis, kiu semis Esperanto-movado en Nepalo kune kun S-ro Simo Milojevic en 1957. Dank' al ĉiuj, oni elektis min kiel prezidanto - jen komencis batalo inter demokratio kaj korupto.

Tuj post la elektado, la venkita kanditato de prezidanto tuj malfermis sian propran organizon, nome "Nepala Esperanto-Lernejo". Interese, mi eksciis pri ĝi tuj kaj demandis dum la kunveno kaj neniu respondis. Oni volis min atendi ĝis decembro 15 por malkovri la aferon. Post unu jaro, ĉu mi rajtas demandi ilin kion ili faris ĝis hoduax ? Aŭ ĉu ili sukcesis atingi al iliaj celoj?

Mi bone preparis sin por la unua estrara kunveno. Mi metis mianjn proponojn en mia blogo. Mi simple proponis ke ni havu nian oficialan retpaĝon, retaderson, bankokonton ktp. Sed mi vidis ke Bharat estis pli "preparita" ol mi. Li kontraŭ staris post ĉiuj miaj vortoj. Li oficiale dum kunveno diris ke mi ne estas "lia" prezidanto kaj li baldaŭ vokos specialan kongreson por forpeli min.

Ironie, la problemo en Nepala Esperanto-Asocio aperis pro Esperanto. Mi proponis (fakte ĝi ne devis estis propono) ke ni parolu esperanton kuvenoj. Do Bharat tuj kontraŭstaris ke tio ne eblas. Li volis parli lian gepatran lingvon sed mi ne rajtis paroli mian gepatran lingvon. Ĉu neniu en la la asocio memoris ke nia statuo jam diris ke "La lingvo de oficejo estos internacia Esperanta lingvo, kiu estos bazita sur la lingvo de Zamenhof"?

Dum unu jaro, la sekretario neniam montris al mi kopiojn de oficialaj korespondaĵoj. La statuo diras ke "laŭ la sugesto de prezidanto [ĝenerala sekretario] devas fari la korespondo". Do, pri kiu oni diskutu en kunvenoj? Mi ne sciis kiu kiom da monon kaj kial petis al KAEM por ke junuloj kaj maljunuloj vojaĝu al IJK per tiu mono.

Same hontinde, la eks kasistino Indu ne donis monon de la asocio al nova elektita kastisto Rustam. Jam pasis nun jaro kaj ŝi ankoraŭ posedas monon kaj bankokonton! Tio esta nia asocio.

Okazis la Internaica Himalaja Renkontiĝo kaj nature NEspA kolektis multe da mono. Sed ĝi ne iris al manoj de la elektita kastisto. Do, ĉiu ĉion povas fari en nia asocio.

Sabataj kunvenoj estis tute sensignifaj. Mi ne havis rajton tuŝi kaj tralegi la protokololibron. Plejparte niaj diskutoj temis pri kiu vojaĝu kien kaj al kiu la asocio subtenu. Kaj decidoj okazis nur tiam kiam la ĝenerala sekretario havis ion laŭ sia plano. Kaj li rajtis malaperi dum monatoj se li ne volis ĉe esti.

Ĉiuj sciis ke mi kompilis Nepali-Esperanto vortaron. Mi kaj Philip ofte parolis pri ĝi dum sabataj kunvenoj. Almenaŭ ekde aŭgusto 2005, kiam mi transdonis la manuskripton de ĝi al tiama prezidanto Mukunda dum KAEM kunsido, estis decidita ke NEspA eldonos ĝin. Neniu vere volis aŭskulti min kiam mi demandis pri la vortaro. Samtempe, nia ĝenerala sekretario oficiale anoncis ke NEspA ne eldonos ĝin...

Dum unu jaro mi observis du internaciajn vojaĝojn de esperantistoj - de eks prezidanto Mukunda kaj ĝenerala sekretario Bharat. Je ambaŭ eventoj, mi eksciis pri iliaj vojaĝoj pere de miaj eksterlnadaj amikoj sed ambaŭ estis tute silenta pri ĝi dum kunvenoj. Mi neniam malhelpus ilin kvankam ambaŭ uzis iliajn (eks) postenojn por vojaĝi sed ili tiel staris antaŭ mi kvazaŭ neniu povos informi al mi pri iliaj "agadoj".

Fine, mi devas skribi iomete pri tiel nomata kongreso de NEspA. Laŭ la statuto, "por voki la jaran kongreson aŭ specialan kunvenon, almenaŭ antaŭ du semajnoj la skribita informo sendos al membroj". Kaj "tie necesas 51 procento la ĉeestantaj membroj de tuta nombro de membroj por okazigi la jaran kongreson kaj specialan kunvenon." Mi ne kredas ke sufiĉas unu retletero al dekoj da homoj por diskuti pri la kongreso kaj alia retletero por inviti al "kongreso". Mi ankoraŭ ne estas certa ĉu la prezidanto devas esti informita, sed neniu inter la estrato disukutis pri ĝi al mi krom unu. La kongreso simple ne povas esti kiam la kastisto ne havas monon kaj ne povas prezenti la financan raporton. Mi scias ke mia unu letero al registara administracio povas nuligi la "kongreson", sed mi ne volis pro mia amo al la asocio kaj la movado. Anstataŭ estis parto de tia afero, mi preferis elekti tiun tagon por enmeti mian bedaŭrindan vortaron en la reto, kun granda helpo de Jacob. Tio vere helpas min montri al la mondo, ke nepalanoj ankaŭ laboras.

La oficiala dokukmento atestas ke pasintjara Renkntiĝo donis al la asocio profiton de 158,134 rupioj (ĉirkaŭ 1,700 Euroj). Ĉu ni ne devas almenaŭ informi al niaj partoprenantoj la granda novaĵo?

Mi dimandas sin kial iu persono tiel forte povas prezenti sin kaj portas povon labori kontraŭ leĝo kaj la statuto? Mi havas konkludon - tio estas vere mono. Neniu scias kiom da mono KAEM sendas al li pro sia persona afero kaj li restas forta ĝis kiam li hvas benon de internacia organizo malgraŭ liaj kontraŭstatuaj agoj. Mi esperas ke almenaŭ venonta estraro de KAEM klopodos estis travidebla kaj demokratia.

Kaj, ne temas pri unu persono; mi vidis ke multaj amis Esperanton pro la mono kiun NespA havas kaj ili estas kun la asocio ĉar ili vidas ke eblas senpaga vojaĝo, manĝado pere de la asocio. Kiam mi ekprezidis, mi pensis ke mi helpu al la membroj lerni, pli bonigi la lingvolivelon, sed neniu neniam demandis al mi pri lingvaj aferoj. Mi preskaŭ ne povis aŭdi Esperanton en kunvenoj. Mi vidis ĉirkaŭ 5-10 da homoj en kunvenoj kaj mi ne povas imagi kiel aliaj membroj uzas la lingvon. Mi tre volis ke ili verku, korespondu, tralegu iliajn rakontojn en la kunveno, kio neniam okazis bedaŭrinde. Kaj mi mem provis koresopndi al ili per reto sed apenaŭ respondis (elbe ili korespondas kun nur eksterlandanoj). Kia asocio mi ligas sin al?

2008/02/09

Reno-regxo arestita en Nepalo


D-ro Amit Kumar Ravat, eble la plej granda kriminalo kontraux homa sano en la mondo, estis arestita en suda parto de Nepalo, cxe Chitaun (kie koincidente nun gxojas tri gesperantistoj).

Li, kiu nuntempe logxas en Usono kun familio en luksega domo, komercis kntraux legxe transmetante renojn de unu persono al aliaj de pli ol 300 homoj sekrete. Oni dire, lia grupo ecx stelis renojn de malsanuloj sekrete  kaj vendis al aliaj homoj. Li vojas forflugi en Kanado.

Li estis en Nepalo dum kelkaj tagoj por eskapi la Baratan policon, post kiam la tieaj jxurnaloj lauxte parolis pri gxi.

Strange, la nepala registaro tuj sendos lin al Barato kvankam ne ekzistas tia traktato inter Nepalo kaj Barato ke ili trasdonu kriminalojn el alia lando.



________________________________________________
Message sent using UebiMiau 2.7.9

2008/02/05

De Sabato ĝis hodiaŭ

Ĉi foja sabato (2n de februaro 2007) estis iom eksteroridnara - estis samideanoj el kvin landoj - Nepalo, Usono, Germanio, Hispanio kaj Britio. Estis Philip el Usono kavazaŭ nia patrono, estis lasta tago de Brito-Germano Craig Meulen kiu studis Buddhismon en Nepalo, Ursula venis por partopreni en Azia Kongreso kaj ĝui iomete de Ĉitaun kaj Lumbini, simile estis hispano Massanah Arau kiu ankaŭ vojaĝos al Bangaluro kune. Krome estis ankaŭ Kim Yong Ĝin "Diablo" kaj Yonglom "Brilo" el Koreio, kiuj bedaŭrinde ne povis ĉe esti.

Aliflanke, mi povis vidi kelkajn rarajn vizaĝojn. Kiam mi eniris la ĉambron kun gastoj, estis jam Narendra kaj Philip. Poste venis Shakuntala, Nirmala, Indu, Mukunda kaj ankaŭ Bharat! Mi povis imagi ke ili havas ian proponon kiujn li hodiaŭ atestigos - estis membro de la teamo.

Craig aĉetis iom na kujaĵon por ni, por ĝui la adiaŭon.

Post enkonduko, homoj bone parolis/prelegis pri Apsana. Ĉiuj subite havis bonajn vortojn post ŝia forpaso. Kaj strage, Bharat havis pli belajn vortojn ol aliaj. Li eĉ proponis ke ni havu ian tian fonduson nome de ŝi kaj ni faru ion novan. Mi ne volis paroli, mi siple rigardis vizaĝojn de partoprenantoj.

Unue, ĉu Bharat rajtas paroli tiel dolĉe pri Apsana? Almenaŭ mi scias kio okazis inter du. Forgesu la rakonton sed tio ne estas bona ke homoj aktoras sur nomo de jam forpasinta. Due, mi ankoraŭ ne komprenis kial ni faru fonduson? Ĉu nur por memori ŝin aŭ ni uzos ŝian nomon por monkolekto? Kion eksterordinaran ĝi faros kiun la asocion ne povis fari dum sia 17 jara historio? Kaj, kiuj donu monon al kiu kaj kial? Kie estos la granda sumo de mono kiun ankoraŭ elektita kasisto ne povis tuŝ?. Kaj kie estos la granda sumo kiun la asocio gajnis per la Internacia Himalaja Renkontiĝo? Tamen mi ne diris ion ajn. Mi nur memoris kelkajn gravajn diskutojn mi havis en Japanio pri estoteco de nia movado. Kaj, interese, kiel ĉiam okazas kun proponoj de Bharat, neniu parolis ion ajn pri ĝi - kaj por kaj kontraŭ.

Mi lasis ilin ĉar nenio grva okazis dum unu horo.

Antaŭe mi proponis al S-ro Kim ke ni aranĝu vespermanĝadon lunde kun nepalaj kaj eksterlandaj geamikoj. Sed tio ne okazos.

Dimanĉe telefonis al mi Yonglom ke li alvenis en Katmando pos lia vojaĝo en Itahario. Kaj li nun loĝis ĉe Mukunda Chhetri. Li diris ke li ne venos ĉe mi por tranoktiĝi. Mi proponis ke ni kune manĝu.

Lunde (aŭ hieraŭ) mi povis doni iom da tempo por Urusula. Do ni kune promenis ĉirkaŭ Kirtipur kaj Chobhar. Estis agrable.

Do, hodiaŭ matene mi adiaŭis al Ursula ĉar hodiaŭ vespere ŝi loĝos ĉe Poshraj kaj do veturos al Ĉitaun morgaŭ matene. Kaj Yonglom ankaŭ telefonis al mi ke li ne povos renkonti min ĉar li planis rekte veturi al la flughaveno. Mi nur pensas ke eble S-ro Kim kaj Yonlom estos en la sama aviadilo. Sed ili neniam renkontiĝis kaj ne konas unu la alian. Kia domeĝe.